Benny Vansteelant

This morning, when I turned on my computer, the first mail I got was one from Pieter with the news that Benny had died. What a punch in my face! We had left Belgium with the good news that Benny was finally doing better (after being hit by a car last Saturday and having been in intensive care afterwards). Here we are now at the other side of the world in a paradise … and all I can think of is Benny. Memories are constantly going through my head. My many training camps in Font-Remeu: he is the one who thought me around in the city and the neighborhood. Four years later, I am still using all the maps he made for me. Me, carefully studying his derailleur, while he made me turn purple climbing a hill. The World championship Duathlon in Geel 2004, which he won and where all his friends afterwards were running around in a BIK T-shirt displaying ’We did it’. I also will never forget that he was the one who prepared and fine-tuned my bike (in Font-Remeu) for the Monaco 70.3 race in 2005. After finishing my bike stint , Sofie had to send him a phone message (he had insisted on it) to let him know that everything had gone perfectly. But what I probably will miss the most, is his perennial little stopper word: ayee…
My planning says that I should bike today, but my bike is still packed. Today I really do not feel able to bike. Tomorrow it will still be difficult, but I know that Benny would have wanted me to do like him: prepare my race into perfection.
My thoughts and condolences go out to his brother Joeri, family and friends. Sofie and I, we find it terrible not to be able to be present at the funeral, because we are already in Hawaii. We will be there in our thoughts though. We will also light a candle for Benny.

In Kona at last!

After 36 hours of travel, we finally arrived in Kona. What a terribly long journey, especially for Tille. During the 11 hour flight from London to San Francisco, she slept for one hour only. While we stayed over in San Francisco though, she slept for almost 8 hours. When we finally landed in Kona at 11 am Thursday , we were all exhausted.

For the first time, this year Sofie had made reservations herself via the internet: it has never been cheaper. Hence we were a little nervous to see whether the condo would be nice and comfortable. No problem at all: it was spacious, hospitable and had 3 bedrooms. The complex also has a nice pool ( with a Jacuzzi for after the race). Yesterday, after dinner, we went to bed early, dragged down by the jetlag.

This morning, I did my first training: one hour of swimming. Afterwards Sofie also went for a swim, while I played with Tille in the kids pool.

For the remainder of this week, I have planned light training sessios only, so that I can quietly adapt to the local time and the heat. Next Monday I will switch back to the more serious workouts.

Benny Vansteelant

Deze ochtend toen ik de computer opzette was het eerste bericht dat ik kreeg van Pieter; de boodschap dat Benny overleden was. Wat een mokerslag. We waren immers uit België vertrokken met het nieuws dat Benny aan de beterhand was. Deze tragische gebeurtenis was het laatste wat ik verwachtte. Hier zitten we dan aan de andere kant van de wereld in een paradijs en het enige waar ik kan aan denken is Benny. Er schieten constant herinneringen door mijn hoofd. Mijn trainingsstages in Font-Romeu. Hij heeft me er wegwijs gemaakt; ik gebruik zijn plannetjes na 4 jaar nog altijd. De nauwgezette studie van zijn achterderailleur tijdens een of andere beklimming waar hij me alle kleuren van de regenboog heeft laten zien.
Het WK Duatlon in Geel 2004 dat hij won en waar iedereen na zijn aankomst rondliep met de BIK T-shirts:’We did it’. Ik vergeet ook nooit dat hij mijn fiets voor Monaco70.3 in 2005 tip top in orde bracht. Sofie heeft hem na het fietsen moeten sms'en dat ik zonder technische problemen aan het lopen ben kunnen beginnen. Maar wat ik nog het meeste ga missen is zijn eeuwige stopwoordje: ayee...
Normaal gezien was het de bedoeling dat ik vandaag wat zou losfietsen. Mijn fiets zit echter nog steeds in de koffer. Vandaag lukt het me echt niet om te fietsen.
Morgen zal het nog moeilijk zijn maar ik weet dat Benny zou gewild hebben dat ik net zoals hij deed, mijn wedstrijd tot in de perfectie zou voorbereiden.
Tenslotte wil ik Joerie en de rest van de familie nog heel veel sterkte toewensen in deze tragische omstandigheden.

Sofie en ik we vinden het erg dat we niet op de begrafenis aanwezig kunnen zijn omdat we reeds in Hawaii zijn. We zullen er echter in gedachten wel bij zijn.
We zullen ook een kaarsje branden voor Benny.

Eindelijk in Kona!

Na 36 uur eindelijk in Kona aangekomen. Amaai wat een lange reis. Ook voor Tilleke was het een lange trip. Tijdens de lange 11uur durende vlucht van Londen naar San Fransisco heeft ze welgeteld een uurtje geslapen. Gelukkig heeft ze nadien in SF toch bijna 8 uur geslapen. Met de nodige vermoeidheid dan eindelijk donderdag rond 11uur in de voormiddag geland in Kona. Sofie had dit jaar voor de eerste keer zelf iets geboekt via internet. Het was nog nooit zo goedkoop. We waren dus wel wat nerveus om te zien of het wel een mooie en gezellige condo zou zijn. Eenmaal aangekomen in onze condo bleek het reuze mee te vallen. Een hele ruime, gezellige condo met drie slaapkamers. In het complex is dan ook nog een heel mooi zwembad (met jacuzzi voor na de wedstrijd) aanwezig.Gisteravond na het avondeten zijn we dan vroeg gaan slapen. Sofie en ik we vielen bijna al staande in slaap. Zo moe van de jetlag waren we.Deze morgen dan de eerste training afgewerkt. Ik ben een uurtje gaan loszwemmen. Nadien heeft Sofie ook nog wat gezwommen en heb ik nog wat zalig met Tille in het water gespeeld.Tot het einde van deze week staan er alleen maar rustige trainingen op het programma zodat ik rustig de tijd heb om aan het uurverschil en de warmte aan te passen. Vanaf maandag vlieg ik er dan terug in met het zwaardere werk.

Hawaii, here we come!

Aloha to everybody,
Less than five weeks to go. The most important race of the year, Ironman Hawaii, is approaching quickly. From now on, I intend to update my blog on a more regular basis, so that all of you can follow my last weeks of preparation and my ‘daily problems’.
This Wednesday, Sofie, Tille and I are leaving for Kona, Hawaii. That’s in 2 days! Most probably two hectic and chaotic days. I have to verify all my race materials, to give some interviews to the local press and of course to execute the rest of my training program. Somehow, I am eagerly awaiting the departure. I have been training very hard in Font-Remeu, France in the last 3 weeks of August and I am ready to top this with another 3 hard training weeks in Hawaii.On Wednesday, we first fly from Brussels to London and then to San Francisco. After a night’s sleep over there, we continue our journey to Hawaii. We will arrive in Kona on Thursday around noon time. In Belgium it will be around Thursday 12pm by then!
Greetings,
Rutger

PS: I want to thank here all the people for their reactions on the book that I wrote and that was published recently (In Dutch only!). I really enjoyed all the support.

Op naar Hawaii!

Aloha iedereen,
Nog minder dan vijf weken en het is weer zover. De belangrijkste wedstrijd van het jaar komt eraan: Ironman Hawaii. Vanaf nu ga ik weer een blog bijhouden zodat jullie de laatste weken van de voorbereiding mee kunnen volgen met mijn dagelijkse beslommeringen.
Volgende woensdag vertrekken Sofie,Tille en ik al naar Kona. Nog 3 dagen dus. Dat worden dus weer 3 hectische en chaotische dagen. Zien dat al het materiaal voor de wedstrijd in orde is, nog wat interviews en ook nog wat trainingen natuurlijk.Ik kijk er wel naar uit om te vertrekken. Ik heb in Font-Romeu drie weken kei-hard getraind. En ik ben ook klaar om nog enkele zware trainingsweken af te werken in Hawaii. We vliegen eerst naar Londen. Dan vliegen we door naar San-Fransisco. Zoals elk jaar overnachten we dan daar. De dag nadien vliegen we dan naar Hawaii. We komen dus in Kona aan donderdag tegen de middag. In Belgie is het dan al donderdagnacht natuurlijk.
Sportieve groeten,
Rutger
PS ik wil langs deze weg ook alle mensen bedanken voor de toffe reacties op mijn boek. Dat doet altijd deugd.