Ironman Arizona Race Report

As mentioned in my previous blog, I felt 100% ready for the race. On Sunday, April 13 I have started in Ironman Arizona with much enthusiasm. In hindsight, I should have known better. Three days before leaving Belgium, I had to endure a fever attack while sleeping. The next morning I had gone to the hospital, where the doctors determined I had a bacterial infection on my longs. I had to take antibiotics for a few days and felt completely recovered when I left for Arizona. Once arrived in Tempe, it was recuperation time, after a few heavy training weeks in Belgium. I did not have further problems, so at the start of the race I had already completely forgotten the infection.
The swimming went fine and I came into T1 with a ‘normal’ delay. Once on the bike, the plan was to move forwards at an even pace. In Arizona, there are 3 laps of 60km. In the first two laps everything went fine, but not ‘super’ like in last year’s race. Nevertheless, after 120km, I had come to within 2 min and 30secs of the leader. During the third lap I got into big problems though: I had no power left in my legs and I felt as if I was standing still. As a result I again lost 4 minutes on my competitors in front of me. When I entered T2, I felt completely powerless and also a little dizzy. This must have been seen by some of the volunteers, since they brought me to the medical tent, where I was given an infusion to recover a bit. Somewhat later I already felt much better physically, but mentally I was still completely down. I had no clue at all on what had gone wrong.Once back in Belgium, I went back to the hospital for further investigation. It was diagnosed that the bacterium (see above) was still in my blood and my body. During the recuperation period before the race, my body has most probably spent more time on fighting this bacterium than on helping the recuperation. As a result, I have probably started the race while I was still very tired from the previous training weeks and I was unable to finish the race under these circumstances. I cannot blame myself for all this and that’s quite a relief. Luckily I was only ill, nothing wrong with my condition and training system.This week I am on antibiotics again: I want to be 100% sure that the bacterial infection is gone. In a few days I will be able to start training again. Since I still have to qualify for Hawaii, I will have to adapt my race calendar a bit. Probably I will participate in Ironman Nice on June 22.
Greetings,
Rutger

Wedstrijdverslag Ironman Arizona

Zoals gemeld in mijn vorige blog, voelde ik me 100% klaar voor de wedstrijd. Ik ben op zondag 13 april dan ook met veel enthousiasme aan de Ironman Arizona begonnen. Achteraf gezien had ik allicht beter moeten weten. Drie dagen voor mijn vertrek uit Belgie, had ik ’s nachts een koortsaanval moeten doorstaan. Ik was ’s anderendaags naar de kliniek geweest, waar men een bacteriële infectie op de longen vaststelde. Ik moest een paar dagen antibiotica slikken en voelde me bij mijn vertrek alweer prima. Eens in Arizona, was het tijd voor recuperatie, na de helse trainingsweken in België.
Ik ondervond geen enkel probleem en was, bij de start van de wedstrijd, die infectie al totaal vergeten. Het zwemmen verliep vlot en ik kwam uit het water met een ‘normale’ achterstand. Eens op de fiets wou ik, zoals gepland, aan een gelijkmatig tempo proberen naar voor te fietsen. Het fietsparcours bestaat in Arizona uit 3 ronden van 60km. De eerste twee ronden verliepen goed, maar niet ‘super’ zoals vorig jaar. Toch was ik na 120km al genaderd tot op 2min30 van de leider. In de derde fietsronde kreeg ik plots grote problemen: geen power meer in de benen en het ging echt niet meer vooruit. In de laatste ronde ben ik zo terug 4 minuten verloren op de atleten voor mij. Nadat ik de wisselzone was binnen gereden, voelde ik mij leeg en een beetje draaierig. Dit moet ook de helpers opgevallen zijn, want ze brachten mij naar de medische tent. Daar heeft men me aan een baxter gelegd om mij wat op te lappen. Wat later voelde ik me fysisch al beter, maar mentaal natuurlijk niet. Ik wist helemaal niet wat er verkeerd was gegaan. Eens terug in België, ben ik onmiddellijk terug naar de kliniek gegaan om me te laten onderzoeken. Hieruit bleek dat de bacterie (zie hierboven) nog altijd in mijn bloed zat. Waarschijnlijk is mijn lichaam, tijdens de recuperatieperiode voor de wedstrijd, veel meer bezig geweest met vechten tegen die bacterie dan met de geplande recuperatie. Daardoor ben ik in feite nog erg vermoeid begonnen aan de Ironman en heb ik het dus niet kunnen uithouden tot aan de finish. Ik kan mezelf dus weinig verwijten. Voor mij is dat toch een hele opluchting: gelukkig was ik alleen een beetje ziek en is verder alles ok met mijn trainingsopbouw. Op dit ogenblik neem ik opnieuw antibiotica om zeker te zijn dat de bacterie voor 100% uit mijn lichaam zal verdwenen zijn. Binnen een paar dagen kan ik terug normaal beginnen trainen. Omdat ik mij nog altijd moet kwalificeren voor Hawaï, zal ik mijn verdere wedstrijdschema wat moeten aanpassen. Waarschijnlijk zal ik op 22 juni deelnemen aan de Ironman Nice.
Sportieve Groeten,
Rutger